11. Znaki zielone

 Sopotnia Wielka Wodospad (ok. 620 m) – Hala Buczynka (1202 m) – Hala Górowa-Skałka (1235 m) – Hala Miziowa (1275 m)
Czas przejścia: wyjście 2,45 h, zejście 1,45 h
GOT: 13/6

Szlak rozpoczyna się centrum wsi, przy przystanku PKS Sopotnia Wielka Wodospad. Poniżej mostu na potoku sopotniańskim występuje największy w Beskidach i jednocześnie jeden z największych w Polsce wodospadów. W korycie potoku znajduje się 10 m wysokości próg skalny, przez który przetacza się woda skupiona w wąskiej rynnie skalnej i spadając w dół po skosie ustawionych warstwach piaskowca magurskiego z wielkim szumem i hukiem. Szczególnie efektownie wygląda to po większych opadach deszczu i burzach. Wodospad jako wyjątkowa osobliwość przyrody nieożywionej posiada status pomnika przyrody. Pod wodospadem znajduje się głęboki na 5 m kocioł, który najeżony jest żebrami skalnymi ustawionymi skośnie, wywołującymi spore zawirowania wody. Obok przystanku w grupie dorodnych sosen stoi tablica informacyjna Żywieckiego Parku Krajobrazowego o przebiegu szlaków i ścieżek przyrodniczych oraz kamienny obelisk upamiętniający pamięć mieszkańców Sopotni Wielkiej zamordowanych przez hitlerowców podczas ostatniej wojny. Opuszczamy rejon wodospadu kierując się w górę drogą i po około 1000 m w niewielkiej odległości przed mostkiem skręcamy na lewo, na zbocze porośnięte lasem. Po prawej stronie ukazuje się nam polana Witasówka, na której zlokalizowane jest niewielkie schronisko studenckie „Chata Budowlańców” funkcjonujące w weekendy i w okresie sezonów turystycznych. Szlak pnie się teraz stromo zataczając łuk. Za nami pozostaje las iglasty, wkraczamy w obręb lasu liściastego a jeszcze po chwili towarzyszy naszej wędrówce ściana młodników.
Po upływie 1 godziny szlak się wyraźnie wyrównuje zakręcając na prawo na wysokości drewnianego schronu dla robotników leśnych. W tym miejscu po jednej i po drugiej stronie drogi znajduje się sporych rozmiarów stanowisko czosnku niedźwiedziego. U góry, za kulminacją zbocza widać prześwit polany jaką jest Uszczawne Niżne. Droga wiedzie połogo, z niewielkimi obniżeniami terenu, aby dopiero na zakończenie łuku jaki pokonujemy nieznacznie podnieść się ze szlakiem czarnym biegnącego do tego miejsca z Krzyżowej. Występujemy też na trasę ścieżki przyrodniczej i Żywieckiego Parku Krajobrazowego – Korbielów Kamienna – Pilsko – Sopotnia Wielka – przystanek nr 9 i 10 (szczegółowy opis w rozdziale pt.: „Przyroda”). Przed nami rozległa halizna powstała z powodu zniszczenia sporego kawałka lasu przez wiatr z rysującą się panoramą Pilska, po lewej stronie Babiej Góry. Niecałe 10 minut drogi dzieli nas od Hali Buczynka. Nieco poniżej hali w lesie pod drogą, w okresie wiosennym łatwo możemy odnaleźć stanowisko chronionej śnieżyczki przebiśniega. Hala Buczynka bezpośrednio styka się bez wyraźnej granicy z Halą Jodłowcową, która bywa nazywana także Czulową od nazwiska jednego ze współwłaścicieli. Za grzbietem hali w jej prawym rogu znajduje się stary pasterski kamienny szałas, który wzniesiony tu został przez Małopolskie Towarzystwo Rolnicze, które w okresie przedwojennym w drodze eksperymentu na Hali Górowej prowadziło wzorcowe gospodarstwo pasterskie. Następny odcinek drogi biegnie przez niewielki skrawek lasu, za którym rozpościera się Hala Górowa. W odległości około 5 minut od szlaku znajduje się letnia baza namiotowa. Dalsze 300-350 m szlak wiedzie przez górnoreglowy las świerkowy. Droga wznosi się ku górze. Po lewej stronie szlaku okazała skała a za nią rozpościera się rozległe osuwisko, pełne rowów rozpadlinowych o różnej głębokości i szerokości, nisz, korytarzy a nawet małych jaskiń wytworzonych z bloków piaskowca magurskiego. Po przeciwnej stronie szlaku występują pionowe ściany skalne z półkami i ambonami sięgającymi 20 m wysokości. Ciekawostkę przyrodniczą tego odcinka szlaku stanowią wprowadzone tu sztucznie przed 50 laty sosny limby nigdzie w Beskidzie nie występujące w takich ilościach. Wkrótce teren się wyrównuje, spotykamy się z drogą biegnącą z lewej strony, którą dowożone jest zaopatrzenie do schroniska na Hali Miziowej. Po kolejnych kilku minutach osiągamy granicę hali i po pokonaniu niewielkiego garba dostrzeżemy zarys schroniska PTTK. Po prawej stronie rozpościera się masyw Pilska.